Ervaring

Jarenlang heb ik mij afgevraagd, hoe de steenmarter zijn prooi van de overtollige veren ontdoet?

Ik heb hiervoor heel veel steenmarterontlasting verzameld van allerlei plekken waar ik kwam en dit op diverse manieren uitgeplozen, toch zonder resultaat, geen veerpunt te bekennen. Toch bleef ik hier in de loop der jaren attent op, want als je iets onderzoekt moet je het goed doen (tot in de puntjes nauwkeurig dus). Het was in maart, 2006, toen ik opdracht kreeg voor een onderzoek in een oude (te slopen) fabriekshal in Enschede. In de hallen zelf was weinig of niets van steenmarters te vinden, waarschijnlijk liep hier wel eens een steenmarter doorheen, omdat deze hallen in zijn / haar territorium stonden. Bij deze fabriekshallen behoorde ook een kantorencomplex op de eerste verdieping, dat ik moest onderzoeken op de aanwezigheid van steenmarters. Toen ik de deur, waarschijnlijk na lange tijd weer opende, schrok ik mij werkelijk een hoedje. Tientallen systeemplafondplaten ontbraken uit het plafond en lagen op de grond. Nader onderzoek door mij, wees uit dat de meeste hiervan door vandalisme en vocht van buitenaf, gewoon naar beneden waren gekomen. Daar van de systeemplafondplaten, die bruingrijs verkleurd waren (bruingrijze verkleuring kan op steenmarterontlasting duiden) nog een groot aantal in het plafond zaten, heb ik mijn onderzoek hier maar verder op gericht. En met succes, want elke plaat die ik er uithaalde, bevatte ingedroogde steenmarterontlasting. In elke ruimte, die bij de kantoren behoorde heb ik zo een groot aantal steekproeven gedaan. Op een bepaalde plek trof ik een gigantische hoeveelheid vogelveren aan, die met het verwijderen van een van de plafondplaten op de grond dwarrelden. Het viel mij eigenlijk gelijk op, dat al deze duiven, kraaien, kippen, eenden en merelveren de punten misten. Zou ik dan na zoveel onderzoek eindelijk de oplossing hebben gevonden? Het was nu zaak, wou ik er in ieder geval zeker van zijn, om zoveel mogelijk steenmarterontlasting te verzamelen, dus zo gezegd, zo gedaan. Met plastichandschoentjes aan ontlede ik voorzichtig de ene na de andere keutel en in iedere keutel vond ik wel een aantal veerpuntjes terug.

Let op de afgebeten punten, die in de onlasting terug te vinden zijn.

 

Het is dus inderdaad waar, dat steenmarters de veren van hun prooidieren (vogels) afbijten en niet uitrukken, zoals eerst werd gedacht. Dat ik hier wel een antwoord heb gevonden op deze slepende vraag kan op zijn beurt weer te maken hebben met ingedroogde ontlasting, daar dit ten opzichte van verse steenmarterontlasting erg gekrompen is in de loop der tijd.

Steenmarters en hun prooien.

De steenmarter leeft solitair (is alleen) in zijn / haar territorium (is leefgebied). Per nacht kan een steenmarter hier wel 5 a 8 km. doorheen struinen om zijn / haar territoriumgrenzen elke nacht weer opnieuw duidelijk herkenbaar te markeren, met stoffen uit klieren, urine en ontlasting. Verder gebruiken ze hun territorium dus als jachtgebied. Veelal hoeft een steenmarter voor een prooi niet zo heel ver van huis, daar er genoeg in de directe omgeving te vinden zijn, zoals diverse duiven, eenden, kippen, egels, eekhoorns, konijnen, ratten en bijvoorbeeld muizen. Ook zijn ze verzot op eenden – en kippeneieren en in het najaar op fruit. In de meeste gevallen wordt het prooidier besprongen en vervolgens razendsnel de nek doorgebeten (gebroken). Soms laat een steenmarter zijn prooi achter en wordt het door argeloze voorbijgangers de volgende dag aangetroffen. De reden dat een steenmarter zijn prooi laat liggen heeft waarschijnlijk te maken met verstoring, dit kan een hond, mensen of iets anders geweest zijn. Uit onderzoek is gebleken, dat een steenmarter deze prooi later niet meer ophaalt.

Steenmarters en hun jongen 

Zodra een moeder steenmarter haar jongen zo groot heeft, dat ze meegaan met haar op jacht, dan deinst ze er niet voor terug om duivenhokken, kippenrennen, konijnenhokken en voliëres leeg te plunderen. Dit zijn regelrechte rampen voor de bezitters hiervan, die vaak voor hen eindigen in een gruwelijke nachtmerrie. Hele foklijnen kunnen hierdoor verloren gaan, foklijnen waar jarenlang aan gewerkt is. Steenmarters doden alles in een hok, hetgeen beweegt en zelden nemen ze meer dan een prooidier mee. Waarom steenmarters alles doden is niet bekent. Je kunt je voorstellen, als je ’s morgens je dieren wilt gaan voeren en alles ligt dood in het hok, dat je door de grond gaat en het liefst de steenmarter om zeep wilt helpen. Bedenkende, dat een steenmarter aan een gat van 4 a 5 cm. genoeg heeft om binnen te komen, is het misschien handig om voorzorgsmaatregelen te treffen, doormiddel van stevig gaas aan de binnenzijde van nachthokken aan te brengen, ook het dak speelt hierbij een belangrijke factor. Verder is het handig om vogels en konijnen ’s nachts binnen te houden, want er zijn gevallen bekent waar steenmarters de vogels alle pootjes hebben afgebeten, omdat ze dachten ze door het gaas te kunnen trekken.

Steenmarters slepen hun gedode prooien vaak mee naar hun schuilplaatsen, om het lekkerste deel ervan op te eten, de rest blijft gewoon liggen te rotten. Dit kan een gigantische stank gaan veroorzaken, hetgeen weer vliegen aantrekt, die er hun eitjes opleggen. Uit deze eitjes komen weer maden, die zich verpoppen en vervolgens weer als vlieg (imago) verder door het leven gaan. Een zolder of huis vol dikke bromvliegen kan hiervan het gevolg zijn en dat dit zeer slecht voor de volksgezondheid is laat zich raden. (Kijk ook eens bij veren met afgebeten punten).

Van veel vogels wordt door de steenmarter de kop afgetrokken (duidelijk zichtbaar aan stuk kale strot, zie foto's).

 

Opvallend genoeg heb ik deze koppen nooit terug gevonden, waarschijnlijk zit in deze koppen zeer veel bloed en vormen ze zo een lekkernij voor steenmarters. Al met al kan een bezoek van een steenmarter in uw hok dus heel wat ellende veroorzaken, dus ik zal zeggen "boer pas op je kippen", voordat het te laat is.

Dit gedeelte van mijn site is door meldingen van slachtoffers en eigen onderzoek tot stand gekomen. Enkele slachtoffers heb ik persoonlijk gesproken en dat was erg emotioneel.
Door steenmarter gedode kip, achtergelaten prooi-steenmarter

Steenmarters zijn ook gek op fruit

Dat steenmarters niet alleen maar vleeseters zijn, blijkt wel uit deze foto, die gemaakt is in Borne. Hier doet een steenmarter zich tegoed aan meloenschillen. 

Steenmarters zijn gek op fruit

Jonge steenmarters trekken prooidier (witte duif) uit elkaar

 Deze twee jonge steenmarters hebben kans gezien om een duif te vangen en te doden. Samen zijn ze een dak op gevlucht en eisen ieder hun deel.

Jonge steenmarters trekken prooi uit elkaar

 

Jammer van het flitslicht in het oog.

Schildpad onder motorkap

Tja! U ziet het goed, deze schildpad is onder de motorkap van een auto (ook al in Borne) gevonden en is hier door een steenmarter verstopt. Van dode vogels, vetbollen en brood wist ik dit, maar van schildpadden!

Schildpad door een steenmarter onder de motorkap gesleept

De totaal ingedroogde schildpad is uit de motor verwijderd.

ingedroogde_schildpad_.jpg

Ontlasting laat vaak zien wat steenmarters gegeten hebben.

Deze ontlasting is rood-bruin gekleurd en bevat veel pitten. Dit kan wijzen op kersen.

steenmarterpoep.jpg

 

 Ervaringen met sporen

 

Veegsporen van steenmarter op boei van huis Vooral bij witte boeien om dakgoten zijn de pootafdrukken of veegsporen dan vaak duidelijk aanwezig, mits het hier natuurlijk een steenmarter betreft. Als je tijdens een klachtenafhandeling, betreffende steenmarters alles wat je moet doen, hebt gedaan en dit niet tot het gewenste resultaat heeft geleidt, ga dan eens op zoek naar sporen. Ik moet hier eerlijk bij zeggen, dat dit moeilijker is dan dat je zou verwachten, daar je wel zeker moet weten of je met een steenmarterspoor te maken hebt en niet dat van een ander dier. Ik heb in de loop der jaren geleerd om mij te verplaatsen in een steenmarter, wetende wat een steenmarter allemaal kan hierbij in je achterhoofd houdende. Veelal lukt het mij op deze manier om de opgang van het beest te ontdekken.
Veegsporen (buiksmeer) van steenmarter Verder zijn bomen, otto's, die te dicht tegen een muur staan, auto's, die half onder een carport staan, heggen, muurtjes, steunberen, huizen van de buren, schuurtjes, begroeiing van muren en grove voegen bijvoorbeeld prachtige opstapjes voor steenmarters om boven te komen. Veelal zul je in deze genoemde situaties geen pootafdrukken of veegsporen vinden. Wil je zeker van je bevindingen zijn, maar heb je weinig tot geen aanwijzingen, ga dan de plekken waarvan jij een vermoeden hebt dat de steenmarter omhoog gaat bestrooien met bakmeel (werkt alleen bij droog en windstil weer). Bestrooi dan ruim een meter breed op de grond, waar jij je vermoedens dus hebt. De volgende dag kun je dan kijken naar het resultaat.
Dit zijn veegsporen van de steenmarter Af en toe zijn de veegsporen en pootafdrukken zo duidelijk aanwezig, dat je eigenlijk niet verder hoeft te zoeken om de plek te traceren waar de steenmarter naar boven gaat.

Resultaten

Tijdens het afhandelen van steenmarterklachten, kom je vaak in aanraking met zeer verontrustte bewoners en als afhandelaar heb je hier begrip voor te tonen. Natuurlijk kan het ook anders, daarom heb ik er voor u een aantal op de rij gezet. (Straatnamen en namen van bewoners zijn weggelaten).

In Hengelo (Ov). waren de bewoners van een pand zo gestresst over de aanwezigheid van een steenmarter, dat ze besloten om mijn hulp in te roepen. Deze mensen waren inmiddels alle instanties waarvan ze dachten hulp te krijgen langs geweest. Geen enkele instantie gaf thuis, omdat het hier een beschermde diersoort betrof. Persoonlijk vond ik dit een belachelijk argument, daar je je in zon situatie af moet vragen of je niet beter de bewoners kunt beschermen in plaats van de steenmarter? Ik ben naar deze mensen toegegaan en wat ik aantrof was een hel. Het huis stonk geheel naar steenmarter pies en poep en overal in het huis vlogen dikke bromvliegen. Dit huis had een platdak en rond onder dit dak bevond zich een open boei. Via een boomtak kon de steenmarter door een kleine opening in deze boei komen en geheel rond het huis lopen. Een optie was om de takken, die dicht bij het gat zaten weg te zagen, maar hiermee was het stankprobleem zeer zeker niet opgelost. Voor dit stankprobleem moest de boei opengebroken worden, maar dit was niet aan ons. In overleg met de bewoners werd besloten om een klussenbedrijf in te huren. De volgende dag was het klussenbedrijf al vroeg begonnen en na een klein uurtje slopen werd de ellende steeds meer zichtbaar. Het totale isolatiemateriaal was aan flarden gescheurd en overal lagen kadavers van prooidieren, eenden, eendeneieren, een egel, een jong katje, diverse eekhoorns, duiven, ratten en konijntjes. Niet alleen dit zorgde voor stankoverlast, maar ook de diverse latrines werkten hier aan mee. Ruim 3 kruiwagens vol troep heeft het klussenbedrijf uit de boei verwijdert. Opvallend waren hier de vele speeltjes, zoals tennisballen, golfballetjes en ronde steentjes, maar ook een jonge steenmarter van ruim een week oud. Deze jonge steenmarter heb ik overgebracht naar een opvangcentrum in Enschede. Nadat de takken gesnoeid waren, de boei van de rommel was ontdaan en het gat was gedicht, kwamen de bewoners weer een beetje tot rust. Wel werden ze nog enkele keren s,nachts wakker als ze iets vreemds hoorden, maar ook dit hoort na 2 jaar tot het verleden. Tot nu toe is er nog geen steenmarter weer opgedoken.

 

Jonge steenmarter  Gelukkig heeft niet iedereen een hekel aan ons. Zo ben ik eerst helemaal alleen gedumpt in een donker bos en toen net op tijd weer gevonden door een aardige jongen.
Jonge steenmarter  

In Glanebrug heeft een schrootjesplafond van een overdekt privezwembad het begeven onder de druk van ontlasting en het vocht van de latrines.

Het was een vreemde gewaarwording toen de bewoners van dit pand terugkwamen van vakantie en het gehele zwembad bedolven zagen onder de schrootjes. Een groot gevaar hierbij betrof de bedrading van het elektrisch, dat achter de schrootjes verwerkt zat. Toch heeft dat hier gelukkig geen ernstige gevolgen gehad. Wel was de schade aan het zwembad en plafond zeer groot en moest de eigenaar dit zelf betalen.

Een net nieuw gekochte jeep kreeg in Enschede s'nachts bezoek van een steenmarter.

Deze steenmarter heeft in een nacht kans gezien om de gehele bedrading en koelvloeistofslangen aan stukken te bijten. Het ergste hiervan is eigenlijk, dat je dit met een beetje geluk pas s,morgens ontdekt. De auto wil niet starten of begint onder het rijden rare kunsten te vertonen. U kunt zich voorstellen hoe deze man zich gevoeld moet hebben toen hij de motorkap open had en al deze ellende moest aanschouwen? Hij was inwendig zo kwaad, dat hij de steenmarter wel even op andere gedachten zou brengen. Die avond liep hij naar een buurman, die een geweer had en vroeg hem om te komen helpen. Eerst aarzelde de buurman, maar besloot toch om tot actie over te gaan. Beide heren lagen die avond tussen de heg en toen de steenmarter zich in de buurt van de jeep liet zien, legde de buurman zijn geweer aan en schoot. Wat er toen gebeurde was nou net niet de bedoeling, de buurman had dwars door het portier van de nieuwe auto geschoten, terwijl de steenmarter (overigens ongedeerd) een goed heenkomen zocht in een plantsoen aan de overkant van de straat. Hoe deze story af is gelopen weet ik helaas niet.

Steenmarters vallen door zolderluik

In Hengelo (Ov.). zijn afgelopen zomer drie halfwas steenmarters door het zolderluik gevallen en zorgden voor grote paniek bij de niets vermoedende bewoner. Direct hebben ze de politie en brandweer ingeschakeld, maar deze mensen konden niets voor de bewoners doen. Op een gegeven moment kwam de melding bij mij binnen en ben ik er naar toe gegaan. Een aantal mensen stonden buiten, waaronder de bewoners en die vertelden mij wat er was gebeurt. Ik ging het huis binnen en zag dat een steenmarter hoog in de gordijnen zat en de tweede achter een radiator. Zeer zeker was de derde door de openstaande tuindeuren naar buiten gevlucht. Ik liep terug naar mijn auto en pakte mijn vangstok en kist. Voor beide steenmarters had ik een poging om ze te vangen, daar ze anders waarschijnlijk overal overheen zouden gaan rennen en zo grote schade in het huis konden aanrichten. Ik besloot eerst de steenmarter achter de radiator in te vangen en dat lukte meteen. Onder luid gegil van het beest bracht ik hem over in de kist, de tweede gaf grote problemen, daar die in de gordijnen hing. De lus om de nek aanbrengen was niet moeilijk, maar hem probleemloos uit de gordijnen krijgen wel. De steenmarter hielt zich met zijn nagels stevig vast in de gordijnen en ik wist zeker dat deze zouden sneuvelen. Na een kort overleg met de bewoners scheen dit geen probleem te zijn, hun reactie was alleen: als die steenmarter maar weg is. Voorzichtig trok ik de vangstok met in de lus de steenmarter naar mij toe, maar dit ging mis, de steenmarter verzette zich hevig. De enigste optie was om met een goede ruk de steenmarter los te trekken. Natuurlijk ging dit goed mis, het gordijn scheurde van boven naar beneden, maar de steenmarter was los en onder luid applaus van de bewoners en omstanders kon ik ook deze in de kist opsluiten. Beide steenmarters zijn in een natuurterrein weer losgelaten. De derde heeft zich nooit meer laten zien.

Steenmarter zoekt Aula uit als woonplek.

Tja! Ook dit is weer zo,n verhaal waar je eigenlijk koud van wordt. Deze steenmarter had zijn plek gevonden op een systeemplafond, precies boven de plaats waar mensen afscheid konden nemen van hun dierbaren. Je moet je voorstellen, dat die steenmarter daar boven zijn latrines had en af en toe ook nog over dit systeemplafond scheurde, hetgeen een hels kabaal veroorzaakte.

Eigenlijk was de eigenaar van de Aula ten einde raad en vroeg mij om advies, ook al om de stankoverlast. Daar dit toch een wel behoorlijk groot gebouw was, koste het ons de grootste moeite om de plaats(en) te lokaliseren waar de steenmarter mogelijk naar binnen kon. Aan de voorkant van dit pand stond een lindeboom, waarvan enkele takken tot de dakgoot waren gegroeid. Dit was zo wie zo een prachtig opstapje voor de steenmarter en dus moesten deze takken door de gemeente worden verwijdert. Een andere mogelijke opstap voor de steenmarter betrof een brandtrap aan de achterkant van het pand. Deze brandtrap mochten we op geen enkele manier blokkeren, voor het geval er echt brand uitbreekt. Hier moest ik zoeken naar een creatieve, passende oplossing en deze heb ik na veel denkwerk gevonden.

Meer dan anderhalf jaar is de steenmarter door deze oplossing al weggebleven. De latrines zijn door een klussenbedrijf zo goed als opgeruimd, zodat ook de stank fors is afgenomen. Nu maar hopen dat dit alles zo blijft.


Steenmarter beet stroomkabel door

In Lonneker heeft een steenmarter in een school aldaar in de stroomkabels van de verlichting gebeten, zodat deze steeds aan en uit ging. Het was de directeur van deze school, die dit probleem eigenlijk opviel. Eerst denk je hier niet over na, ja je leest wel eens wat over steenmarters, maar dan denk je al gauw van dit overkomt mij toch niet. Doordat deze man de boel eigenlijk niet meer vertrouwde belde hij de gemeente voor informatie. Toch zoals bij de meeste gemeentes kon ook deze gemeente hem geen uitsluitsel geven. Hij moest mij maar bellen en dat heeft hij gedaan. Op de school aangekomen was het plafond weer een systeemplafond met daarop isolatiemateriaal. Opvallend was hier, dat de stroomkabels allemaal open en bloot lagen en voor de steenmarter dus makkelijk te bereiken. Ik heb een aantal plafondplaten verwijdert en overal waren de stroomkabels aangevreten. Eigenlijk ben ik me rot geschrokken en heb de platen weer op hun plaats geschoven. Ik besefte ineens hoe gevaarlijk dit was en dat een druppel water de gehele school door kortsluiting in de “hensâ€Ãƒâ€šÃ‚ kon zetten. Tja! Je moet er niet aandenken, maar zeker is wel dat meerdere gebouwen, schuren op deze manier in brand zijn gevlogen. Mijn advies was dan ook om alle elektrische bedrading in deze school direct te laten vervangen en ommantelen met pvc buizen. Verder heb ik nadat ik de buitenkant van de school had bekeken, enkele adviezen gegeven om de steenmarter buiten de deur te houden.

In dit zelfde Lonneker, dat overigens in de buurt van Enschede ligt heeft een steenmarter kans gezien om in de stroomvoorziening van een kerstboomverlichting te bijten. Toen deze verlichting op Kerstavond plotseling uitviel en de bewoners naar de oorzaak opzoek waren kwamen ze opeens oog in oog te staan met een steenmarter. Steeds dichter naderden ze de steenmarter, maar deze had zoals later bleek het loodje al gelegd door de klap stroom.

 

In Hengelo zat in een bankgebouw een steenmarter boven op de zolder, doch deze steenmarter wist via deze zolder ook andere delen van het gebouw te bereiken. Mijn hulp werd ingeroepen, toen bleek dat deze steenmarter af en toe ook overdag over het systeemplafond liep, waaronder zich een groot aantal typistes bevonden en u begrijpt het natuurlijk al, deze dames voelden zich op hun werkplek niet meer veilig. Het hele gebouw heb ik eerst van de buitenkant bekeken, maar ik zag geen mogelijkheid voor de steenmarter om het gebouw binnen te komen. Toch op een gegeven moment werd de plek mij duidelijk. Naast dit bankgebouw bevond zich een park en in dit park stond een zeer grote hoge kastanjeboom en de hoogste tak hiervan reikte op het dak van het bankgebouw. Voor mij was het duidelijk, dit was de weg, die de steenmarter moest volgen. Nu behoorde deze boom niet aan de bank, maar aan de gemeente en dat kon wel eens problemen geven. Ik belde de gemeente en vroeg naar de gewenste ambtenaar en die was gelukkig aanwezig. Toch deze ambtenaar wou niets van steenmarters weten, ik kon hem vertellen wat ik wou, maar hij gaf geen concreet antwoord. Op zo,n moment is het moeilijk om je fatsoen te bewaren, maar je moet het wel doen. Als laatste redmiddel stel je de betreffende ambtenaar en gemeente aansprakelijk voor alle schade die de steenmarter aanricht of al aangericht heeft. Dit lijkt op chantage en de ambtenaar was hier blijkbaar niet blij mee en vroeg mij gelijk naar de te nemen maatregelen. Ik vertelde hem dat het plaatsen van een marterkraag hier de beste optie zou zijn en dat deze met spoed geplaatst diende te worden om verdere schade te voorkomen. Hij moest even overleggen en zou mij binnen een half uur terug bellen of ter plaatse komen. In volle afwachting ging ik een kop koffie drinken en inderdaad binnen een half uur ging mijn telefoon, er zou direct een ambtenaar komen om de situatie in ogenschouw te nemen. Binnen vijf minuten was er toestemming voor het plaatsen van een marterkraag en kon het klussenbedrijf aan het werk. Het moest een behoorlijke kraag worden, daar de kastanjeboom een omvang van ruim drie meter had. Toch lukte het het klussenbedrijf om de klus binnen vier uur te klaren. De truc van zo,n marterkraag is simpel, het is een soort van opengeklapte paraplu, waarvan de dikke boom het middelpunt is. Aannemende dat de steenmarter van bovenkomt, dan kan hij de hindernis naar beneden wel nemen, maar wil die weer omhoog in de boom, dan komt die onder de schuine kant terecht en wordt hem dit dus onmogelijk gemaakt. Bevestig de marterkraag op ruim vijf meter hoogte in de boom, daar de steenmarter anders kans ziet om er bovenop te springen en dat is nou net niet de bedoeling. Onze marterkraag functioneerde niet, omdat er in de boom een ribbel zat met een diepte van vier centimeter. De steenmarter zag kans om hierlangs te kruipen om zo weer boven te komen. Toen het klussenbedrijf dit verholpen had ontstond er een ander probleem, de steenmarter durfde niet meer naar beneden. We konden dit controleren, door het neerleggen van eieren. Elke morgen waren de eieren weg en dat betekende, dat de steenmarter niet weg was. Een paar dagen later besloten we om een vangkooi op de zolder te plaatsen en liep de steenmarter door honger gedreven in de val. Ook deze steenmarter heeft zijn vrijheid elders teruggekregen. Op een aantal latrines en prooidieren is de schade in het bankgebouw beperkt gebleven.

 

Steenmarter in de val. Tja! Er zijn mensen, die denken eigenrechten te kunnen spelen en steenmarters op een gruwelijke wijze te grazen denken te moeten nemen. Persoonlijk heb ik hier heel veel moeite mee, ook al om dat de marter zeer veel pijn moet lijden. Ook dit verhaal heeft zich in Hengelo afgespeeld. Op een bepaald moment belde mij s,middags een collega ongediertebestrijder uit Hengelo, die op zijn beurt weer door de politie was gebeld met de mededeling dat er in Hengelo een steenmarter vast zat in een voetklem tussen een heg. (Een voetklem is een verschrikkelijk sadistisch instrument, waarvan het de bedoeling is dat de steenmarter of ander dier hierop trapt met een van zijn poten. Gebeurt dit, dan gaan twee gespannen beugels met getande randen met een enorme klap dicht en is er voor de steenmarter geen ontsnapping meer mogelijk). Zo,n voetklem is trouwens ten strengste verboden, maar uit ervaring weet ik dat ze her en der wel gebruikt worden. Verder is het zo, dat je zo,n klem met een pin in de grond moet vastzetten, doe je dit niet dan is de kans groot dat het dier met heel veel pijn er vandoor gaat met voetklem en al. Het trieste is dan dat de steenmarter alle moeite zal doen om zich uit de voetklem te bevrijden, dit door steeds maar rondjes te blijven draaien, tot zijn poot er af is. Wetende dat een steenmarter met drie poten zeer weinig kans heeft om te overleven, ben ik op deze methode vel tegen. De man die deze voetklem onder zijn auto had gezet is wel heel dom te werk gegaan, zo heeft hij de voetklem niet vastgezet en heeft hierdoor andere dieren, die in de voetklem hadden kunnen komen bewust in gevaar gebracht denk hierbij maar eens aan een kat of hond. De steenmarter was er dus met voetklem en al vandoor gegaan en is in een heg gestrand, precies aan een pad waar tientallen schoolkinderen dagelijks langsliepen. Gelukkig hebben de kinderen de steenmarter niet ontdekt. Stel je voor dat dit wel gebeurt was en dat de kinderen dachten dat het een gewonde fret zou zijn? Zeker weten dat ze de vingers kwijt zouden raken met alle gevolgen van dien. Ik moet hier niet aan denken. Toen ik het arme beestje zag liggen heb ik onwijs gevloekt en gedacht als ik deze persoon ooit in de handen krijg dan doe ik hem wat aan. Wat een gruwelijke vorm van bewuste dierenmishandeling was dit. Eenmaal bezig met de steenmarter tussen de heg weg te halen deden we een ontdekking, die ons regelrecht naar de dader bracht. In de voetklem stond een postcode en huisnummer gegraveerd en dus hebben we deze zaak overgedragen aan de Dierenbescherming en politie. Het enigste wat ik verder weet is dat deze man terecht een gigantische boete heeft gekregen. De steenmarter heeft dit avontuur jammer genoeg niet overleeft.

 

In Goor zat een steenmarter vast met zijn staart tussen de V snaar van een auto. Het lijkt een vreemd verhaal, maar toch is dit iemand uit Goor overkomen. De betreffende persoon moest naar zijn werk toe en startte zijn auto zoals gewoonlijk en reed weg. Onderweg vond hij wel, dat de motor meer schudde dan anders, maar verder dacht hij hier ook niet bij na. Bij zijn werk aangekomen parkeerde hij zijn auto en liep naar binnen. In de middagpauze schoot hem dat schudden van de motor weer te binnen en vertelde dit voorval aan zijn collega's, waarop er een direct zei; Er zit vast een steenmarter in. Hierop begonnen zijn andere collega's hartelijk te lachen en vertelden er gelijk bij dat ze de motorkap niet durfden te openen. Toen zijn werktijd erop zat is hij weer met schuddende motor naar huis gereden en parkeerde zijn auto op de oprit. Inmiddels hadden de buren hier lucht van gekregen en adviseerden hem om mij te bellen. Binnen een halfuur was ik terplekke en luisterde eerst naar het verhaal van de eigenaar van de auto. Aan mij was het de eer om voorzichtig met dikke lerenhandschoenen de motorkap te openen. Dit lukte niet direct, omdat je hiervoor een speciale handeling moest verrichten. Toen ik dit door had en de motorkap langzaam omhoog duwde viel de steenmarter er zwaargewond uit. Het hele lichaam van de steenmarter was zwaar gehavend en overal zat bloed. Ik kon dit beest niet meer redden. Het was trouwens zo wie zo al een wonder dat die nog leefde.

 

Tweehonderd en twintig volt op stenenmuurtje. De vindingrijkheid om steenmarters te weren ging in Vroomshoop wel heel erg ver. Ik had in deze plaats een afspraak met iemand, die overlast had van een steenmarter in zijn huis. Na een kop koffie te hebben gedronken en het verhaal aangehoord te hebben ben ik aan het werk gegaan. De heer des huize volgde mij op de voet, om maar niets van mijn onderzoek te hoeven missen. Ik inspecteerde het hele huis en had hierbij een aantal opvallende punten gevonden, omdat ik de zijkant nog moest, had ik deze punten voor het gemak vast even opgeschreven. Aan de zijkant waren twee schuine muurtjes gemetseld, die aan de dakgoot kwamen. (een soort van steunberen). Ik ben me rot geschrokken, toen ik deze man vroeg waar die witte plankjes met dat gaas voor dienden. Doodleuk vertelde hij mij dat op elk plankje twee gescheiden stukjes gaas zaten een plus en een min. Aan deze stukjes gaas had hij een stroomdraad met een stekker bevestigt, die hij s,nachts gewoon in het stopcontact stak. Zijn hoop was, dat de steenmarter hier overheen zou lopen zodat die een klap stroom kreeg en het niet meer naar kon vertellen. Volgens de man was dit totaal niet gevaarlijk.Ondanks dat ik hem hierop gewezen heb, wist de man van geen wijken. Ik heb het adres dan ook met een hele vieze nasmaak verlaten en er (gelukkig) nooit meer wat van teruggehoord.

 

Steenmarter richt ravage aan, aan de buitenkant van voliere. Over dit soort zaken krijg ik tientallen meldingen per jaar binnen. Het grote probleem hierbij is vaak de woede en ontroostbaarheid van de eigenaren. Zo kunnen het eenden, fazanten, kippen, konijnen, duiven of bijvoorbeeld in dit geval halsbandparkieten zijn. Het zal je maar gebeuren, wil je de vogels s,morgens gaan verzorgen en wat blijkt, het merendeel heeft geen poten meer. Sommigen liggen op de grond te fladderen en anderen zijn al dood. Het moet voor de eigenaren van siervogels een nachtmerrie wezen. Veel vogels gaan s,nachts niet op een stok zitten, maar blijven aan het gaas hangen. De steenmarter, die s,nachts langs komt denkt van kijk een lekkere prooi en heeft zeer zeker niet in de gaten, dat gaas hem en de prooi scheidt. Om de prooi te bemachtigen trekt de steenmarter deze aan hun pootjes naar zich toe en het gevolg laat zich raden. Deze problemen kun je voorkomen door de voliere van dubbel gaas te voorzien. Laat tussen het eerste en tweede gaas een ruimte van ongeveer vijftien centimeter. Verder kun je er een betonnen vloer inmaken met een stukje opgemetselde muur. Zorg ook dat het nachthok goed dicht is, zodat er geen steenmarter in kan komen. Vooral bij kippen, konijnen, duiven en fazanten is het handig om s,avonds te controleren of ze allemaal wel in hun nachthokken zitten. Raadzaam is dan ook om deze hokken s,avonds goed af te sluiten, want is een steenmarter eenmaal binnen, dan dood deze alles wat beweegt (fladdert). Alleen zo is het mogelijk om deze drama's te voorkomen en hoef je niet bang te zijn dat je je dieren onthoofd ergens bij de buren op zolder weer terug vindt.

 

Ratten in plaats van een steenmarter. Ook dit komt wel eens voor en dan met name in wat oudere huizen, zoals in dit geval in Delden. De bewoonster had bij diverse instanties geklaagd over lawaai op de zolder, een paar mensen waren inmiddels al eens wezen kijken en trokken de conclusie, dat het hier om vleermuizen ging. Waaruit ze deze conclusie trokken was voor mij niet duidelijk, volgens hen konden ze dit zien aan de overal rondliggende ovale bruinzwarte keutels. Een conclusie, die ik dus echt niet met hen kon delen. De betreffende bewoonster had inmiddels ook contact met mij gezocht en mijn onderzoek wees uit dat het hier om ratten ging. Ik kon deze conclusie duidelijk stellen, daar er ook keutels lagen op plekken waar vleermuizen niet konden komen, ook niet vliegend. Het had inmiddels een paar dagen flink geregend en ik heb een nieuw bezoek afgelegd om te kijken hoe de situatie nu was. Ik liep de trap op en opende het zolderluik en wat ik zag waren en stuk of zeven ratten, die alle kanten oprenden. Ik heb het luik snel weer dicht gegaan en naar beneden gelopen om te ontdekken hoe die ratten op de zolder konden komen. Uit mijn onderzoek kwam naar voren dat de regenpijpen van dit huis rechtstreeks op het riool waren aangesloten en dat de ratten bij hoogwater via de regenpijpen omhoog klommen. Via de dakgoot konden ze zo onder het dakbeschot komen en verder de zolder op. Hier was het probleem makkelijk op te lossen, door bladvangers (roostertjes) in de regenpijpen te plaatsen. Voor de ratten, die binnen waren is gif gestrooid. Het probleem was hier binnen een week opgelost.

 

Steenmarter loopt zich vast in tennishal van hotel. Ook dit was weer zo,n gebeurtenis waar je versteld van staat. Allereerst had het personeel van dit hotel ontdekt, dat er in de gang een van de platen van het systeemplafond naar beneden was gekomen. Hoe dat mogelijk kon zijn wisten ze niet en dus gingen ze op onderzoek uit. Het enigste wat ze ontdekten was, dat uit dat gat een gigantische stank kwam. Bij het oprapen van de plafondplaat zagen ze dat deze doorweekt was en ontdekten ze keutels. De link was gauw gelegd, het kon wel eens een steenmarter zijn. Op het moment dat dit gebeurde, was het gelukkig niet zo druk in het hotel en hoefden ze zich dus niet direct zorgen te maken om de gasten. Beter was natuurlijk ook, dat de gasten hier niets van merkten. De grootste angst van het personeel was nu, dat de steenmarter wel eens in het gebouw kon lopen en wat dan. Hun angst werd ineens werkelijkheid, toen een van de personeelsleden een bruin beest door de gang zag rennen. De jacht op de steenmarter was geopend, zei het op de verkeerde manier. Juist doordat ze met zijn allen achter het beest aan renden, raakte het beest in paniek en vloog hierdoor alle kanten uit. Beter zou het zijn geweest om een aantal deuren en ramen los te zetten, zodat de steenmarter een uitweg had. Nu hadden ze het probleem, dat de steenmarter in de tennishal terecht kwam en hier hoog tegen de muren opvloog. Op een gegeven moment kwam het beest vast te zitten in een tennisnet en dacht een van de personeelsleden “bingoâ€Ãƒâ€šÃ‚, met zijn blote handen dacht hij even de steenmarter te pakken, maar gelukkig bedacht hij zich op het juiste moment. (Neem van mij aan, dat als een steenmarter je bijt, je je vingers dan kwijt kunt raken). Doordat de steenmarter goed vast in het net zat, besloten ze met een aantal mensen dit net met steenmarter en al naar buiten te dragen en daar de steenmarter weer vrij te laten. Dit is hen goed gelukt en hopelijk zakt er in dit hotel niet weer een steenmarter door het systeemplafond.