Huis

Praktijkvoorbeelden van overlast door steenmarters.

Steenmarters tussen houten vloer

jonge-steenmartes-tussen-vloer-huisSoms moet je een stuk vloer weg zagen om er achter te komen wie het lawaai veroorzaken. In dit geval waren het vier jonge steenmartes. die tussen de vloerdelen aan het spelen waren. De jongen zijn door vrijwilligers van een dierenambulance ingevangen en overgebracht naar de opvang.

Stank is vaak de eerste vorm van overlast

Het was op een vrijdag, in de nazomer van 1999 toen ik werd gebeld door een inwoner uit Delden. Deze man vertelde mij dat er sinds enkele dagen een zeer penetrante geur in zijn keuken hing en hij niet wist waar dit vandaan kwam. Ter plekke aangekomen was de stank inderdaad niet te harden en ging ik op onderzoek uit.

Naar mijn mening was deze lucht niet van steenmarters afkomstig, maar van andere diertjes, die instaat van ontbinding moesten zijn. Daar deze vieze lucht het sterkst aanwezig was bij de aanrechtkastjes, besloot ik mijn onderzoek hier te starten. Het ene kastje naar het andere besnuffelde ik als een jonge hond, maar geen lijkjes. Wat ik wel vond waren een heleboel muizenkeutels en die nam ik als uitgangspunt voor mijn verdere onderzoek. Toch kwamen er voor mij al gauw problemen, daar deze keuken een inbouwkeuken was en nog in de garantietijd viel. Er moest iemand bij komen, die de keuken geplaatst heeft om hem in gedeelten weer te demonteren. Maar! Waar haal je op vrijdagmiddag deze juiste persoon vandaan? Na wat heen en weer gebel hadden we de juiste persoon te pakken en deze was gelukkig bereidt om te komen. Binnen een uur was deze op de plaats en vroeg mij wat ik wilde. Als eerste werd de onderste steunplank van het keukenblok gedemonteerd, zodat we met een zaklantaarn er geheel onder konden schijnen, toch tevergeefs geen spoor te vinden. Toen was het gasfornuis met oven aan de beurt, zowel binnenin als eronder geen spoor te vinden. We moesten en zouden de veroorzakers van deze stankoverlast vinden. Er waren inmiddels al een aantal uren verstreken, toen de koelkast en vriezer aan de beurt waren. Vakkundig demonteerde de monteur deze los en verwijderde ze beiden uit de inbouwkeuken. De vriezer had voor ons niets te bieden, toch de koelkast gaf ons op een gegeven moment het geheim van de stank prijs. Tussen het koelelement en de koelkast (aan de achterkant) bevond zich een condensbakje (wateropvang). In dit condensbakje lagen de veroorzakers van deze ondragelijke stank, namelijk 2 muizen in redelijke staat van ontbinding. Zeer zeker zijn ze tijdens het water drinken geelektricuteerd en zodoende dus in het condensbakje blijven liggen. De keuken werd weer in elkaar gezet en de muizenkeutels opgeruimd.

Onze missie was geslaagd, ook al heeft die enkele uren in beslag genomen.

Volgens ons zit er steenmarter of een grote krekel in huis.

Ook dit was weer zo,n prachtige belevenis. Dit probleem speelde zich af bij een ouder echtpaar in Delden. Het was al laat op een zomeravond in 2000, toen bij mij de telefoon ging en iemand mij vertelde dat ze om de zoveel tijd een enorm gepiep hoorden. Ik had al gauw door dat deze mensen de zaak niet vertrouwden en bood hen aan om even langs te komen. Nu is het heel vaak zo, dat als ik mij ergens laat zien er niets meer te horen is en zo dus ook in dit geval. Ruim een uur had ik al in de kamer gezeten, maar er was echt niets, maar dan ook niets te horen. Ik had mijn tweede glas limonade al bijna op toen de man des huize mij vertelde, dat het gepiep boven net zo luid was als beneden. Dus! Gingen we naar boven. Gemoedelijk vleiden wij ons op de rand van een bed en concentreerden ons op het geluid. Na ruim ander halfuur hoorde ik voor het eerst heel luid. Duidelijk was, dat dit niet van een beest afkomstig kon zijn, dus vroeg ik aan de bewoners of ze ook rookmelders hadden en die hadden ze. Ik vroeg waar deze bevestigd waren om ze te kunnen controleren. Inderdaad was er een bij waarvan de batterij bijna leeg was en deze veroorzaakte het af en toe piepende geluidje.

Achteraf hebben we ons hierom natuurlijk een deuk gelachen. Maar ja! Je kon natuurlijk nooit weten?

Geen steenmarters of vleermuizen, maar ratten.

Ergens moet je in mijn vak altijd beginnen, maar soms is het de vraag van waar dan?

De nu volgende story speelde zich in Hengelo af in de nazomer van 2003. Een bewoonster had al een aantal avonden geluiden op de zolder gehoord, die behoorlijk luid klonken. Nu bleek deze bewoonster niet echt bang aangelegd en besloot daarom om eens een kijkje op de zolder te gaan nemen. Ze zag geen beesten, maar wel vond ze diverse keutels, die eruit zagen als gedopte pinda's, maar dan heel iets kleiner en zwartbruin van kleur. Thuis brengen kon ze deze keutels niet en daarom besloot ze de afd. Ongedierte van de gemeente te bellen, deze zouden iemand langs sturen voor advies. Nog de zelfde dag melde zich iemand van deze afd. aan de deur en liep met de vrouw naar de zolder. Zijn conclusie: oh! mevrouw dat zijn keutels van vleermuizen en vleermuizen zijn beschermd dus daar mogen we niets aan doen. De mevrouw vertelde nog van de luide geluiden, die ze s,avonds hoorde en dat ze wilde weten welke dieren dit doen? De man kon hier eigenlijk geen antwoord op geven en vertrok weer. Via via was ze achter mijn adres gekomen en vertelde mij het verhaal. Ik ben er naar toegegaan en heb de hele zolder onderzocht. Overal vond ik de genoemde keutels, ook op plekken waar vleermuizen dus echt niet kunnen komen. Het was voor mij al gauw duidelijk, het ging hier niet om steenmarters of vleermuizen, maar om ratten. Toen ik de volgende dag weer ging kijken en het zolderluik opende, werd mijn bewering duidelijk, ruim 5 ratten sprongen alle kanten uit. Bij dit huis waren de regenpijpen rechtstreeks op het riool aangesloten en door de hoge waterstand in dit riool zijn de ratten via de regenpijpen omhoog gekropen en zo via het dakbeschot op de zolder terecht gekomen. Moraal van dit verhaal, trek nooit direct een conclusie, ga eerst eens rustig maar goed op onderzoek uit en geef dan advies.

Geen steenmarter, maar ratten in de WC

Voor dit verhaal ben ik in de zomer van 2005 afgereisd naar Markelo en wel naar een zeer oude boerderij, in the middel of no where. Er zat geen bel aan de deur, dus ik bonsde er een paar keer goed hard op. Een stem riep "welle is daor" Ik riep terug dat ik het was en voor de steenmarter kwam. De niendeur ging open en in de deur stond een heel oud, krom vrouwtje. Zo te zien was ze blij dat ik er was en ze bracht mij via gigantische stapels dozen en andere troep naar de woonkamer, die net zo vol stond. Achter deze troep in de kamer klonk opeens een mannenstem, zo bi,j daor.

Hij vertelde mij, dat de steenmarter als een dolle door het toilet was gerend en hierbij hoog tegen de muren was gevlogen en dat deze muren nu helemaal onder de stront zaten. Ik vroeg of ik in het toilet mocht kijken, om te zien wat er aan de hand was. Eigenlijk schrok ik een beetje toen ik dit toilet binnen ging. Dit toilet bestond nog uit een houten verticale plank met hierin een gat en hieronder een ton, waar de poep in opgevangen werd. Het toiletpapier bestond uit keurig op maat geknipt krantenpapier. Tja! Het leek of de tijd hier had stilgestaan. Zo te zien was er daadwerkelijk een beest tegen de muren gesprongen, daar overal bruine veegsporen zaten. Toch waren deze veegsporen veel te klein voor een steenmarter. Toen ik zag dat achter deze schuur een aantal stenen uit de muur ontbraken, kreeg ik het vermoeden, dat dit het werk van ratten moest zijn. Ik vroeg aan de man of er ook ergens een soort van beerput aanwezig was? Hij nam mij mee naar buiten en net achter deze schuur zat aan de buitenkant een put. Ik opende de deksel en zag de ratten in de stront zwemmen. Ik heb de put gelijk weer dicht gemaakt en geadviseerd om de gemeente te bellen.

Tja! En zo maak je tijdens je werk nog wel eens het een en ander mee.

Geen steenmarter, maar steenuiltjes.

Dit verhaal speelde zich in het voorjaar van 2006 af, toevallig ook in Markelo. Er belde mij een man op, die verlelde dat er bij hem in het gras een vreemd soort ontlasting lag. Deze ontlasting leek qua vorm op zoute pinda's alleen dan iets groter en was grijsblauw van kleur. Deze man was in de veronderstelling, dat het hier om steenmarterontlasting ging en dus vroeg hij enkele bekenden om advies. Zo kon het gebeuren, dat er een aantal mensen van diverse instanties bij hem geweest waren om naar de ontlasting te kijken, die bij hem op het gazon tegen het huis aan lag. Hij was over de uitspraak van deze kenners niet helemaal tevreden en vroeg daarom of ik niet langs wilde komen? Ik sprak met hem af en ben er naar toe gereden. Het was een prachtige verbouwde boerderij op een toch wel mooie punt in het Twentse land. Via de woonkamer werd ik naar de achterdeur geleidt, waar de steenmarterontlasting zou liggen. Ik zag meteen, dat deze mensen niet veel kennis van zaken hadden, daar deze ontlasting helemaal geen ontlasting bleek te zijn, maar braakballen van de steenuil. Een blik naar boven was voor mij voldoende om de nestplaats aan te wijzen, deze bevond zich naast het bovenraam, waar een aantal stenen van de muur ontbraken. De witte poep op de muur was voor mij een duidelijk bewijs. Nogmaals, als je iets niet zeker weet kun je beter je mond houden en zeggen tegen de klant dat je het niet weet. Het voorkomt een hoop heen en weer geloop. 

Kinderen met zere oogjes

Dit verhaal speelde zich omstreeks Pasen 1998 af in Haaksbergen

Ik kreeg een telefoontje van een meneer uit Haaksbergen, waarvan de kinderen al sinds ze in het nieuwe huis woonden (2 jaar) zere oogjes hadden. Ze waren hiervoor naar diverse artsen geweest, maar deze konden geen conclusie of uitslag geven. Deze meneer had gehoord van latrines, betreffende steenmarters en dat dit veel stankoverlast gaf. Toch op de vraag of het in huis ook stonk, kon hij mij geen antwoord geven. Nu wil ik natuurlijk mijn vingers niet branden, door mensen iets op de mouw te spelden qua ziektes bij kinderen, maar ik had dit probleem al eens eerder meegemaakt, maar toen bij een volwassen iemand. Ik vroeg aan deze meneer of er onder in de muren van zijn huis ontluchtingsgaten zaten en hoeveel? Hij vertelde mij dat deze gaten overal om het huis zaten en dat deze op gelijke hoogte zaten als de bestrating. Voor mij was dit een goede hint en dus vroeg ik aan hem of het goed was dat ik langs zou komen? Dat vond hij prima. Nog die zelfde middag ben ik naar hem toegegaan en heb de ontluchtingsgaten plus de bestrating onderzocht. Mijn vermoeden werd bevestigt, overal op de straat vond ik keutels van spitmuizen en de ontluchtingsgaatjes waren groot genoeg voor een spitsmuis om door te kruipen.

De meneer vertelde mij dat hij regelmatig spitsmuizen zag lopen en ook wel eens in die gaten heeft zien kruipen. Via deze gaten kwamen deze spitsmuizen direct onder de vloer. Nu is dat nog niet zo'n probleem, maar spitsmuizen begroeten elkaar constant en hierin zit hem nu juist het gevaar. Dit begroeten doen ze met speciale klieren, waaruit de stof muskus wordt vrijgegeven. Dit begroeten houdt in, dat ze bij hun eigen familie terug zijn en dit bevestigen, via deze muskusgeur. Heb je nu een behoorlijke grote familie, dan komt er zeer veel van deze stof vrij en dat kan dan via de spouwmuur omhoog trekken om zo via de ventilatieroosters op de slaapkamers zich weer te verspreiden.

Ik heb deze man geadviseerd om de ontluchtingsgaten met horrengaas dicht te maken en enkele jampotjes met chloor en water onder de vloer te plaatsen, zodat de muskusgeur zou verdwijnen. Na een week belde deze man mij terug om te bedanken, de kinderen waren van de rode en zere oogjes af. Sommige dingen moet je dus onthouden, want af en toe krijg je weer met een zelfde probleem te maken. Deze kinderen hebben nooit meer last gehad.

Ook hier had de klacht dus niets met steenmarters van doen.

Hoe komt de steenmarter in uw huis?

Weet dat steenmarters goed kunnen klimmen en springen

Ze komen in uw huis

  • via bomen (takken), die te dicht aan een woning staan,
  • steunberen, die voor de sier aan een woning worden gebouwd,
  • schuttingen,
  • pergola's,
  • vuilcontainers, die te dicht aan een woning staan,
  • auto's, die half onder een carport staan,
  • dichte begroeiing aan muren van woningen,
  • via de daken van de buren of
  • bijvoorbeeld via klimmen tegen een muur met diepe voegen.

Lees meer